[shandell]

"...وصيت کرده‌ام که اگر برنگشتم، نثرهاي مرا به چاپخانه بدهند، هر کسي که داد داد. به هر چاپخانه که دادند دادند، اما شعرهايم را تنها وصي قانوني‌ام برخواهد گرفت و بي‌آنکه بخواند، آن را در دامنه آن کوه، به محراب صومعه‌ام خواهد سپرد. و اين تمام وصيتي است که کرده‌ام چه، من در همه زندگي جز نثر و شعر سرمايه‌اي و اندوخته‌اي ندارم، وارث نثرهايم مردمند که هميشه دوستشان داشته‌ام و وارث شعرهايم روح اين صومعه است که مرا دوست ميدارد. نثرها را براي مردم گفته‌ام، از مردم است و شعرها را در اين صومعه سروده‌ام و از روح اسرارآميز و لطيف صومعه است. نثرهايم در سينه مردم خواهد ماند و شعرهايم در دل صومعه هرگز فراموش نخواهد گشت و من، که در زندگي‌ام جز شعر و نثر نيندوختم، اينچنين جاوداني خواهم گشت. پس چرا از مرگ بترسم..."

مجموعه آثار33 / گفتگوهای تنهایی / ص298