[shervin]

دوستان گرامی!
جهت تهیه آرشیوی برای دسته‌بندی موضوعی اندیشه‌های شریعتی، جملات شریعتی درباره نیایش را با ذکر شماره مجموعه آثار و صفحه مربوطه، در این بخش وارد نمائید.

ــــــــــــــــــــــــــــــ

[amirstarkboy]

خدایا:

مگذار که :

ایمانم به اسلام و عشقم به خاندان پیامبر ، مرا با کسبه دین ، یا حَمَله تعصب ، و عَمَله ارتجاع هم آواز کند .

که آزادی ام اسیر پسندِ عوام گردد .

که «دینم» در پس «وجهه دینی» ام دفن شود ، که عوام زدگی مرا مقلّد تقلید کنندگانم سازد .

که آن چه را «حق می دانم» به خاطر آن که «بد می دانند» کتمان کنم .

خدایا می دانم که اسلامِ پیامبرِ تو با « نه » آغاز شد و تشیع دوست تو نیز با « نه » آغاز شد .

مرا ای فرستنده محمد و ای دوستدار علی ! به« اسلام آری » و به « تشیع آری » کافر گردان .

[amirstarkboy]

خدایا آتش مقدس شک را آن چنان در من بیفروز تا همه یقین هایی را که در من نقش کرده اند بسوزد و آنگاه از پس توده ی این خاکستر لبخند مهراوه بر لبهای صبح یقینی شسته از هر غبار طلوع کند
حرفهایی هست برای گفتن که اگرگوشی نبود نمی گوییم، حرفهایی هست که هر گز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورد. حرفهایی شگفت، زیبا و اهورایی همین هایند و سرمایه ماورائی هر کسی به اندازه حرفهایی است که برای نگفتن دارد.
همواره روحي مهاجر باش به سوي مبدا به سوي انجا که بتواني انسان تر باشي و از آنچه که هستي و هستند فاصله بگيري اين رسالته دائمي توست .

[amirstarkboy]

"... خدایا!
مگذار،
که : ایمان‌ام به اسلام،
و عشق‌ام به خاندانِ پیامبر،
مرا،
با کسبه‌ی دین،
با حَمَله‌ی تعصب،
و عَمَله‌ی ارتجاع،
هم‌آواز کند.

که : آزادی‌ام،
اسیرِ پسندِ عوام گردد.
که : دین‌ام،
در پسِ "وجهه‌ی دینی"ام،
دفن شود.
که : عوام‌زدگی،
مرا مقلّدِ تقلیدکنندگان‌ام سازد.

که : آن چه را "حق می‌دانم"،
به خاطرِ آن که "بد می دانند"،
کتمان کنم .

مجموعه آثار ۸ / نیایش / ص ۱۰۸

"... خدایا!
می‌دانم که،
اسلامِ پیامبرِ تو،
با "نه" آغاز شد،
و تشیعِ دوستِ تو نیز،
با "نه" آغاز شد.
مرا،
ای فرستنده‌ی محمد،
و ای دوستدارِ علی!
به "اسلامِ آری"،
و به "تشیعِ آری"،
بی‌ایمان گردان!

مجموعه آثار ۸ / نیایش / ص ۱۰۸

[amirstarkboy]

پروردگارم ،مهربان مناز من تا خدا

از دوزخ این بهشت، رهایی ام بخش!

در اینجا هر درختی مرا قامت دشنامی است

و هر زمزمه ای بانگ عزایی

و هر چشم اندازی سکوت گنگ و بی حاصلی ...

در هراس دم می زنم

در بی قراری زندگی می کنم

و بهشت تو برای من بیهودگی رنگینی است

من در این بهشت ،

همچون تو در انبوه آفریده های رنگارنگت تنهایم.

"تو قلب بیگانه را می شناسی ، که خود در سرزمین وجود بیگانه بودی"

"کسی را برایم بیافرین تا در او بیارامم"

دردم ، درد "بی کسی" بود

[amirstarkboy]

"... ای خداوند!
به علمای ما، مسئولیت،
و به عوامِ ما، علم،
و به مومنانِ ما، روشنایی،
و به روشنفکرانِ ما، ایمان،
و به متعصبینِ ما، فهم،
و به فهمیدگانِ ما، تعصب،
و به زنانِ ما، شعور،
و به مردانِ ما، شرف،
و به پیرانِ ما، آگاهی،
و به جوانانِ ما، اصالت،
و به اساتیدِ ما، عقیده،
و به دانشجویانِ ما نیز، عقیده،
و به خفتگانِ ما، بیداری،
و به بیدارانِ ما، اراده،
و به مبلغانِ ما، حقیقت،
و به دیندارانِ ما، دین،
و به نویسندگانِ ما، تعهد،
و به هنرمندانِ ما، درد،
و به شاعرانِ ما، شعور،
و به محققانِ ما، هدف،
و به نومیدانِ ما، امید،
و به ضعیفانِ ما، نیرو،
و به محافظه‌کارانِ ما، گستاخی،
و به نشستگانِ ما، قیام،
و به راکدانِ ما، تکان،
و به مردگانِ ما، حیات،
و به کورانِ ما، نگاه،
و به خاموشانِ ما، فریاد،
و به مسلمانانِ ما، قرآن،
و به شیعیانِ ما، علی،
و به فرقه‌های ما، وحدت،
و به حسودانِ ما، شفا،
و به خودبینانِ ما، انصاف،
و به فحاشانِ ما، ادب،
و به مجاهدانِ ما، صبر،
و به مردمِ ما، خودآگاهی،
و به همه‌ی ملتِ ما،
همتِ تصمیم،
و استعدادِ فداکاری،
و شایستگی‌ی نجات و عزت،
ببخش..."

مجموعه آثار ۸ / نیایش / ص ۱۱۷

[کاوس]

"... عبادت بمعناي انجام فرمهاي سنتي و اوراد لفظي ( آنچنانكه اكنون در ميان مذهبي هاي سنتي رايج است.) نسيت . ريشه لغوي عبادت عمق و دامنه آنرا در فرهنگ نشان ميدهد . "عبدالطريق" : درباره راهي گفته مي شود كه كوفته شده ، رهرو را نرم ، آسان ،‌مطمئن و سريع به هدف ميرساند . در اينجا مي بينيم كه عبادت يك مسئله وجودي است و اساسا بمعناي خود سازي . وجود آدمي كه با اغراض ، تمايلات و عادات انحرافي ، كششهاي ناهمگون و پرت از راه و خود خواهانه را بر ما تحميل ميكند، بايد در زير دست آگاهي و اراده آدمي و با يك ر‍ژيم سخت و مقيد " تصفيه ، تزكيه و زلال " گردد و به اخلاص رسد. اخلاص ، يكتائي وجود آدمي است در راه ايمان ، در راه ارزشهاي متعالي انساني ، در راه خويش راه به تمامي به خدا سپردن، در را خلق ، و از نفي خويش به اثبات خويش رسيدن: تجربه عميقي كه فرهنگ عرفاني ما بيش از همه فرهنگها در جهان از آن سرشار است. نماز در اسلام بويژه در آغاز نهضت هر چند ساعت يكبار در شبانه روز فرد را از منجلاب زندگي فردي و اقتصادي – كه همه ، تلاش براي تامين نيازهاي فردي است-بيرون ميكشد و در برابر خدا نگاه ميداشت. و درحالتي سرشار از احساس و جذبه وجودي ، يا در خلوتي پراز خلوص ، و يا در جمعيتي پراز هيجان و وحدت ، جهت وجودي آدمي را درمسير كلي تجديد و تصحيح ميكرد . روزه نيز رژيم ديگري است ، رژيمي كه انسان را در برابر يك از اساسي ترين تمايلات غريزي و فردي خويش نيرو ميبخشد و برآن ، درراه ايمان مسلط ميسازد . بي شك كسي كه ميخواهد خود را به آرمانهاي بلند انساني ببخشد ، بايد از زندان كششهاي فردي آزاد باشد . متون عرفاني ما همراه با اشكالي كه بنام عبادت اسلامي دراختيار داريم مجموعا ورزشي را خود آگاهانه بما ارزاني ميكند كه روح را از افتادن در منجلاب زندگي روزمره ، و از زنداني شدن در مصرف پرستي ، تجمل پرستي و رقابتهاي پستي باز ميدارد كه دستگاههاي تجاري برزندگي ما تحميل كرده اند و در نتيجه آن براي تامين بار سنگين مصرفي كه هر روز سنگين تر ميشود ، همه ارزشهاي انساني ما قرباني مي شود. ويكتور هگو ميگويد: " بي نهايت كوچك در برابر بي نهايت بزرگ قرار ميگرد " و اين نماز است..."

دکتر شریعتی - خود سازی انقلابی

[meditation]

خدایا !
به هرکی دوست میداری بیاموز که عشق از زندگی کردن بهتر است و به هرکس که بیشتر دوست میداریش بچشان که دوست داشتن از عشق برتر است!


خدایا !
به من زیستنی عطا کن که در لحظه مرگ بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است حسرت نخورم و مردنی عطا کن که بر بیهودگیش سوگوار نباشم، برای اینکه هرکس آنچنان می میرد که زندگی کرده است.


خدایا !
به من توفيق تلاش در شكست‌، صبر در نوميدي‌، رفتن بي‌همراه‌، جهاد بي‌سلاح‌، كار بي‌پاداش‌، فداكاري در سكوت‌، دين بي دنيا‌، مذهب بي‌عوام‌، عظمت بي‌نام‌، خدمت بي‌نان‌، ايمان بي‌ريا‌، خوبي بي‌نمود‌، گستاخي بي‌خامي‌، مناعت بي‌غرور‌، عشق بي‌هوس‌، تنهايي در انبوه جمعيّت‌، دوست داشتن بي آن‌كه دوست بداند‌، روزي كن.


خدایا !
اندیشه و احساس مرا در سطحی پایین میاور که زرنگی های حقیر و پست های نکبت بار و پلید این شبه آدم های اندک را متوجه شوم،چه دوست تر میدارم ،بزرگواری گول خور باشم تا هم چون اینان کوچکواری گول زن!


خدایا !
مرا به ابتذال آرامش و خوشبختی مکشان. اضطرابهای بزرگ،غمهای ارجمند و حيرتهای عظيم را به روحم عطا کن. لذتها را به بندگان حقيرت بخش و دردهای عزيز بر جانم ريز.


خدایا !
خداوندا، مگذار آنچه را که حق می دانم، به خاطر آنچه که بد می دانند، کتمان کنم


خدایا !
مرا یاری ده تا جامعه ام را بر سه پایه ی کتاب ,ترازو و آهن استوار کنم ,و دلم را از سه سر چشمه ی ,حقیقت ,زیبایی و خیر سیراب سازم..

[meditation]

".. خدایا!
در برابرِ هر آنچه که،
انسان ماندن را،
به تباهی می‌کشاند،
مرا،
با "نداشتن"،
و "نخواستن"،
روئین‌تن کن..."

مجموعه آثار ۸ / نیایش / ص ۱۰۱

خدایا !
به روشن فكرانی كه اقتصاد را " اصل " می دانند بیاموز كه:
اقتصاد " هدف " نیست،
و به مذهبی ها كه كمال را "هدف " می دانند،بیاموز كه:
اقتصاد هم " اصل " است.


خدایا !
آتش مقدس شک را چنان در من بیفروز، تا همه یقین هایی را که بر من نقش کرده اند، بسوزد و آنگاه از پس توده این خاکستر لبخند مهراوه بر لب های صبح یقینی شسته از هر غبار طلوع کند.



خدایا !
به مذهبی ها بفهمان که آدم از خاک است. بگو که: یک پدیده ی مادی به همان اندازه خدا را معنی می کند که یک پدیده ی غیبی، در دنیا همان اندازه خدا وجود دارد که در آخرت. و مذهب اگر پیش از مرگ به کار نیاید پس از مرگ به هیچ کار نخواهد آمد.





دین و وجهه‌ی دینی

"... خدایا!
مگذار،
که : ایمان‌ام به اسلام،
و عشق‌ام به خاندانِ پیامبر،
مرا،
با کسبه‌ی دین،
با حَمَله‌ی تعصب،
و عَمَله‌ی ارتجاع،
هم‌آواز کند.

که : آزادی‌ام،
اسیرِ پسندِ عوام گردد.
که : دین‌ام،
در پسِ "وجهه‌ی دینی"ام،
دفن شود.
که : عوام‌زدگی،
مرا مقلّدِ تقلیدکنندگان‌ام سازد.

که : آن چه را "حق می‌دانم"،
به خاطرِ آن که "بد می دانند"،
کتمان کنم .

مجموعه آثار ۸ / نیایش / ص ۱۰۸

[meditation]

"... خدایا!
مرا،
از نکبتِ دوستی‌ها و دشمنی‌های ارواحِ حقیر،
در پناهِ روح‌های پُر شکوه،
و دل‌های همه‌ی قرن‌ها،
از گیلگمش تا سارتر،
و از سیدارتا تا علی،
و از لوپی تا عین‌القضات،
و مهراوه تا رزاس،
پاک گردان.

مجموعه آثار ۸ / نیایش / ص ۱۰۰




"... خدایا!
مسئولیت‌های شیعه بودن را،
که علی‌وار بودن،
و علی‌وار زیستن،
و علی‌وار مردن،
و علی‌وار پرستیدن،
و علی‌وار اندیشیدن،
و علی‌وار جهاد کردن،
و علی‌وار کار کردن،
و علی‌وار سخن گفتن،
و علی‌وار سکوت کردن است،
تا آنجا که،
در توانِ این بنده‌ی ناتوانِ علی است،
هموار فرایادم آر..."

مجموعه آثار ۸ / نیایش / ص ۱۰۹



خدایا !
اگر باطل را نمي توان ساقط کرد مي توان رسوا ساخت اگر حق را نمي توان استقرار بخشيد مي توان اثبات کرد طرح کرد و به زمان شناساند و زنده نگه داشت.







خدایا !
تو را همچون فرزند بزرگ حسین بن علی سپاس می گذارم که دشنان مرا از میان احمق ها بر گزینی ، که چند دشمن ابله نعمتی است که خداوند به بندگان خاصش عطا می کند.







خدایا !
به جامعه ام بیاموز که تنها راه به سوی تو، از زمین می گذرد، اما به من بیراهه ای میان بر نشان بده.


خدایا !
بر اراده،
دانش،
عصیان،
بی نیازی،
حیرت،
لطافتِ روح،
شهامت،
و تنهایی‌ام
بیفزای.



خدایا !
به من بگو تو خود چگونه می بینی ؟ چگونه قضاوت می کنی ؟ آیا عشق ورزیدن به اسم ها تشیع است ؟ یا شناخت مسمی ها؟
و بالاتر از این – یا پیروی از رسم ها؟