خواهران، برادران!
اكنون شهیدان مرده‌اند، و ما مرده‌ها زنده هستیم. شهیدان سخن‌شان را گفتند، و ما كرها مخاطب‌شان هستیم. آن‌ها كه گستاخی آن را داشتند كه، وقتی نمی‌توانند زنده بمانند، مرگ را انتخاب كنند، رفتند، و ما بی‌شرمان ماندیم، صدها سال است كه مانده‌ایم. و جا دارد كه دنیا بر ما بخندد كه ما، مظاهر ذلت و زبونی، بر حسین و زینب، مظاهر حیات و عزت، می‌گرییم، و این یك ستم دیگر تاریخ است كه ما زبونان، عزادار و سوگوار آن عزیزان باشیم.
خدایا! این باز چه مظلومیتی است بر خاندان حسین؟
اكنون شهیدان كارشان را به پایان رسانده‌اند، و ما شب شام غریبان می‌گیریم، و پایان‌اش را اعلام می‌كنیم. و می‌بینی چگونه در جامه‌ی گریستن بر حسین، و عشق به حسین، با یزید هم‌دست و هم‌داستانیم؟ او كه می‌خواست این داستان به پایان برسد.
چه هوشیارانه دگرگون كرده‌اند پیام حسین را و یاران بزرگ و عزیز و جاویدش را، پیامی كه خطاب به همه‌ی انسان‌ها است.
مجموعه آثار ۱۹ / حسین وارث آدم / ص ۱۹۹
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ویرایش : یک بار / شروین
