"... انتظار یکی از زیباترین و عمیق‌ترین جلوه‌های روح فراری و بی‌آرام انسان است.
آدمی‌زاده هر چه انسان‌تر ، چشم به راه‌تر می‌شود. این یک حقیقت زیبایی است که همواره می‌درخشد.
در انتظار چه؟ که؟
هر چه ، هر که، در انتظار "گودو". گودو کیست؟ چیست؟ بکت می‌گوید: "اگر می‌دانستم، می‌گفتم".
به هر حال یک منتظر. در ادیان، این موعود منتظر ، روشن و مشخص است.
یک منجی غیبی است، و رسالت‌اش نیز معلوم و مشخص. آنکه باید بیاید یک "ابر مرد" است .
در تشیع، موعود منتظر، مهدی است، و آخرین امام از سلسله امامان اثنی عشر، فرزند امام حسن عسگری، و رسالت‌اش هم معلوم است.
رسالتی را که پیامبر آغاز کرد و پس از مرگ‌اش نگذاشتند علی و فرزندان‌شان ادامه دهند و حکومت و امامت مردم را غصب کردند.
او خواهد گرفت و ادامه خواهد داد.
بنابراین مهدی یک امام است، و برای استقرار عدل و احیای حقیقت می آید.
این یک رسالت اجتماعی، سیاسی، اعتقادی، و بشری است، و او خود یک بشر است، اما روح منتظر انسان، که همواره بی‌قرار غیب و فراری به ماوراء است، نمی‌تواند تصویر بشری و رسالت این جهانی مهدی موعود را نگاه دارد.
پس او را و کارش را در هاله‌ای از ماوراء واقعیت غرقه می‌سازد..."
مجموعه آثار ۰۰ / ـــــ / ص ۰۰
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ویرایش : ۰ بار / شروین
