[shervin]

شعرهای شاملو





عشق عمومی
بودن
بر سرمای درون
محاق
درآمیختن
ـــــ
ـــــ
ـــــ
ـــــ
ـــــ



ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[shervin]

اشک رازی‌ست
لبخند رازی‌ست
عشق رازی‌ست

اشکِ آن شب، لبخندِ عشق‌ام بود.

□

قصه نیستم که بگویی
نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی
یا چیزی چنان که بدانی...

من دردِ مشترک‌ام
مرا فریاد کن.

□

درخت با جنگل سخن می‌گوید
علف با صحرا
ستاره با کهکشان
و من با تو سخن می‌گویم

نامت را به من بگو
دستت را به من بده
حرفت را به من بگو
قلبت را به من بده
من ریشه‌های تو را دریافته‌ام
با لبانت برای همه لب‌ها سخن گفته‌ام
و دست‌هایت با دستانِ من آشناست.

در خلوتِ روشن با تو گریسته‌ام
برایِ خاطرِ زندگان،
و در گورستانِ تاریک با تو خوانده‌ام
زیباترینِ سرودها را
زیرا که مردگانِ این سال
عاشق‌ترینِ زندگان بوده‌اند.

□

دستت را به من بده
دست‌های تو با من آشناست
ای دیریافته با تو سخن می‌گویم
به‌سانِ ابر که با توفان
به‌سانِ علف که با صحرا
به‌سانِ باران که با دریا
به‌سانِ پرنده که با بهار
به‌سانِ درخت که با جنگل سخن می‌گوید

زیرا که من
ریشه‌های تو را دریافته‌ام
زیرا که صدای من
با صدای تو آشناست.


تاریخ سروده : ۱۳۳۴
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ


گوش کنید :

دریافت کلیپ

ویرایش : یک بار / شروین

[shervin]

گر بدین‌سان زیست باید پست
من چه بی‌شرمم اگر فانوسِ عمرم را به رسوایی نیاویزم
بر بلندِ کاجِ خشکِ کوچه‌ی بن‌بست.

گر بدین‌سان زیست باید پاک
من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمانِ خود، چون کوه
یادگاری جاودانه، بر ترازِ بی‌بقایِ خاک.


تاریخ سروده : ۱۳۳۲
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[shervin]

همه
   لرزشِ دست و دلم
                          از آن بود
که عشق
          پناهی گردد،

پروازی نه
گریزگاهی گردد.


آی عشق آی عشق
چهره‌ی آبی‌ات پیدا نیست.

□

و خنکای مرهمی
                   بر شعله‌ی زخمی
نه شورِ شعله
بر سرمای درون.


آی عشق آی عشق
چهره‌ی سُرخ‌ات پیدا نیست.

□

غبارِ تیره‌ی تسکینی
                      بر حضورِ وَهن
و دنجِ رهایی
             بر گریزِ حضور،
سیاهی
        بر آرامشِ آبی
و سبزه‌ی برگچه
                 بر ارغوان


آی عشق آی عشق
رنگِ آشنایت
پیدا نیست.


تاریخ سروده : ۱۳۵۱
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ویرایش : یک بار / شروین

[shervin]

به گوهر مراد


به نوکردنِ ماه
بر بام شدم
با عقیق و سبزه و آینه.

داس‌ی سرد بر آسمان گذشت
که پروازِ کبوتر ممنوع است.


صنوبرها به نجوا چیزی گفتند
و گزمگان به هیاهو شمشیر بر پرندگان نهادند.


ماه
برنیامد.


تاریخ سروده : ۹ / آبان / ۱۳۵۱
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ


گوش کنید :

دریافت کلیپ

ویرایش : یک بار / شروین

[shervin]

مجال
بی‌رحمانه اندک بود و
واقعه
سخت
نامنتظر.


از بهار
حظِّ تماشایی نچشیدیم،
که قفس
باغ را پژمرده می‌کند.

□

از آفتاب و نفس
چنان بریده خواهم شد
که لب از بوسه‌ی ناسیراب.


برهنه
بگو برهنه به خاکم کنند
سراپا برهنه
بدانگونه که عشق را نماز می‌بریم،
که بی‌شایبه‌ی حجابی
با خاک
عاشقانه
درآمیختن می‌خواهم.


تاریخ سروده : .. / دی / ۱۳۵۱
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ


گوش کنید :

دریافت کلیپ

ویرایش : یک بار / شروین